2. 9. 2011.
Ne znam koliko duša imam
 |
| L’égoïste (The selfish), 1998. Gilbert Garcin |
Ne znam koliko duša imam. Menjam se svakog trena. Stalno me progone. Nikad sebe nisam našao niti sebi poverovao. Dušu imam samo. Ko dušu ima, mira nema. Ko vidi, samo je ono što vidi. Ko oseća, nije ono što je. Držim se onoga što jesam i što vidim, oni me vraćaju a ne ja sâm. Svaki moj san i moja želja je ona koja se rađa a moja nije. Ja sam slika sebe samog. Na sopstvenom putu služim, različitom, nestalnom, usamljenom. Ne znam osetiti gde sam. Zbog toga, lud čitaću svoje biće, kao stranice. Ono što sledi, predviđeno nije što je prošlo, zaboravljeno je, beležim napomenu onoga što pročitah ono što prosudih i osetih. Čitam ponovo i kažem: ”Zar sam to bio ja?” zašto sam to napisao, samo Bog zna. | Não sei quantas almas tenho. Cada momento mudei. Continuamente me estranho. Nunca me vi nem achei. De tanto ser, só tenho alma. Quem tem alma não tem calma. Quem vê é só o que vê, Quem sente não é quem é, Atento ao que sou e vejo, Torno-me eles e não eu. Cada meu sonho ou desejo É do que nasce e não meu. Sou minha própria paisagem, Assisto à minha passagem, Diverso, móbil e só, Não sei sentir-me onde estou. Por isso, alheio, vou lendo Como páginas, meu ser O que segue não prevendo, O que passou a esquecer. Noto à margem do que li O que julguei que senti. Releio e digo: «Fui eu?» Deus sabe, porque o escreveu. |
Fernando Pessoa
Пријавите се на:
Објављивање коментара (Atom)
Нема коментара:
Постави коментар